بلی اینجا غزه هست...

اینجا غزه است و بدین سان مادری در کنار فرزندش جان می دهد....

مظالم یهود جنایت کار در غزه

برای دیدن عکس های بیشتر این مظالم... اینجا... کلیک کنید..

تاثر سران دول عربی نسبت به فجایع انسانی در غزه!!

OUR LIFE IS GIFT OR NOT....؟؟؟

OUR LIFE IS GIFT OR NOT....???

Israeli soldiers passing out candy to the kids
.
 

 


 
Making sure they get to school.
 

 
 
Helping Ladies across the street..
 

 

 
 
Providing childcare.
 

 

 
 
Allowing them a place to rest (permanently)
 
 

 

 
 
Access to Healthcare.
 
 

 
 
Construction projects (demolition)
 
 

 

 
 

Respecting American and British pacifist resisters (such as American Rachel Corrie)
 

 

 

 
 
And others.
 
 

 
 
And if you are not satisfied, now, with the truth the following pictures are war crimes as defined by the UN, The Hague and the Geneva Convention.
 
 
Using images of your enemy dead or alive (violation)
 
 

 
 
Human shields (violation)
 
 

 
 
Live Burial Torture (violation)
 
 

 
 
And as a last resort, Execution (violation)
 
 
 

 
 
These IDF soldiers have faces... I can clearly see them...Cant you? Why are they not being prosecuted? Because it is systematic process that is driven by the government designed to force the people of Palestine into exile so Israel can claim all the land and resources.
 
 
This where my American tax dollars are going, do you know where your tax dollars are at? TAKE THE TIME TO FIND THE TRUTH. So many lives depend on it. I, like so many Americans, am Caucasian, non-Arab, and religious. I can no longer sit back with good conscience and do nothing while my government is supporting the types of terrorist actions that we have condemned Muslim Fundamentalist for. Call your Congressman and Senator, send an email to the White House and demand that our government negotiate FAIRLY with both sides and bring a fair and just solution to Palestine and Israel .
 
 

   
   PLS DELIVER TO YOUR FRIENDS

بلی اینجا غزه است...

و کلام آخر این عکس

بچه‌های فلسطینی، کریسمس مبارک!

تا شروع سال نوی میلادی و سال نوی قمری چند روزی بیشتر باقی نمانده است. (1)
اکثر مردم کشورهای دنیا مشغول خرید شب عید هستند و خود را آماده می‌کنند، برای جشن‌های روزهای اول سال جدید.
کودکان مسیحی، منتظر بابانوئل هستند تا در شب سال نو، هنگامی که خوابند، هدیه‌هایشان را در کنار درخت کریسمس بگذارد و فردا صبح، وقتی که از خواب بیدار می‌شوند، با هیجان وصف ناشدنی، جعبه‌های رنگارنگ کوچک و بزرگی را که زیر درخت کریسمس گذاشته شده را باز کنند.
نمی‌دانم شب قبل‌از سال نو، هنگامی که به خواب می‌روند، چه آرزوهایی می‌کنند و از خدا چه می‌خواهند.
شاید دختر بچه‌ها آرزو می‌کنند تا بابانوئل، عروسکی زیبا و ملوس، با لباس‌هایی صورتی و کفش‌هایی سفید برایشان بیاورد و پسربچه‌ها هم به فکر ماشین اسباب‌بازیی هستند که چند روز پیش در ویترین یکی از مغازه‌ها دیده بودند و آرزویش را داشته‌اند.
راستش تصوری از وسعت دایره‌ی آرزوهای کودکانه ندارم، اما می‌دانم که آرزوهای کودکانه، شیرین و زیبا و بدون نیرنگ و فریب هستند.
سال نو نزدیک است و کودکانی هم هستند که آرزوهایی دارند.
کودکان غزه را می‌گویم.
غزه را که می‌دانی کجاست؛
جایی در فلسطین.
فلسطین را چه؟
اگر هم ندانی زیاد عجیب نیست! چون نام فلسطین را از تمامی فرهنگ‌های لغت حذف کرده‌اند!!!
مردمانش را چه؟
آنها را هم می‌توانند حذف کنند؟
شاید ما حذفشان می‌کنیم!!
از ذهن‌هایمان و از روزمرگی‌مان.
و به راستی، آرزوی کودکان فلسطینی چیست؟
کودکانی که هر روز و شبشان را باصدای گلوله و غرش تانک و شسته شدن دیوار صوتی، توسط هواپیماهای آمریکایی - اسرائیلی سپری می‌کنند و هر لحظه منتظر شنیدن خبر شهید شدن هم‌بازیشان هستند، چه آرزوهایی می‌توانند داشته باشند؟
اولین چیزی که هر کودک فلسطینی می آموزد، نام سرزمین اشغال شده‌ی مادریش است؛
فلسطین.
شاید خود که هیچ، حتی پدر و مادرش در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در لبنان و سوریه به دنیا آمده باشند، اما خود را یک فلسطینی می‌دانند.
به راستی آرزوهای یک کودک فلسطینی که در محاصره و اشغال جنایتکاران صهیونیست قرار دارد چیست؟
بچه‌های شهرهای غزه، طولکرم، قلقیلیه، بیت جالا، بیت ساحور، اریحا، بیت لحم، جنین، نابلس، رام الله، طوباس، الخلیل، بیت المقدس، خان‌یونس، دیر البلح، رفح و روستاهای رافات، المسمیه، کفر جمال و اردوگاه‌های صبرا و شتیلا، در این روزها به چه می‌اندیشند و چه آرزویی دارند؟
تصور کردن آرزوهای این کودکان نباید زیاد سخت باشد!
دلی صادق می‌خواهد و چشمانی بینا.
همین.
راستی، بچه‌های فلسطینی، کریسمس مبارک!

------------ --------- --------- ----
پی‌نوشت:
1- 9 دی 1387 برابر است با اولین روز محرم الحرام 1340 و آغاز سال نوی قمری و 12 دی 1387 برابر است با اولین روز ژانویه 2009 و آغاز سال نوی میلادی.

این همه بدبختی برای چی؟؟؟

خدایا به داد مظلومین برس

این کودک مظلوم فلسطینی که اسمش مهر سلیم ولویل و شش ساله بود٬ در حالی مورد اصابت آتش جنود ملعون صهینونیست ها قرار گرفت که در پهلوی خانه خود مصروف بازی و ساعت تیری بود. مراجع فلسطینی حاکی اند که شهادت این کودک بر اثر انفجار بارود در گلویش واقع گردیده.

اللهم ارحمه واحسن عزاء والدیه وعوضهما خیرا منه  

 
 

 

 

ای برادر مسلمان

آخر این همه زورآوری تا بکی؟

آخر این همه زورآوری تا بکی؟

مطمئن باش که هر فرعونی را موسی ی هست

و

هر موسی خدای دارد.

آخر این همه تا بکی؟؟؟

...اینبار غزه کربلاست...

...اینبار غزه کربلاست...

.

و باز هم سکوت مجامع عربی و غربی. باز غزه مورد هجوم صهیونیست ها قرار گرفت و باز هم اعراب خفه خونی گرفتند و باز هم ملت فلسطین به نمایندگی از تمام مسلمانان جهان مقاومت کردند و ما اینجا در ایران به خاطر حسینی که آزاده زیست و با عزت شهید شد و زینبی که هیچ چیز جز زیبایی ندیده بود گریستیم و سینه زدیم. شام نذریمونو خوردیمو تو هوای گرم خونه از سرمای بیرون فرار کردیم غافل از اینکه یزیدیان زمان و نوادگان فرومایگانی که عادت به کشتن پیامبران دارند پیروان خط خون را آماج قرار داده اند. ما برای حسین بر سر و صورت میزنیم و آن ها خط حسین را به گونه ای عملی دنبال می کنند. فاصبر صبرا جمیلا که ان الله لمع الصابرین. غیر از این است که در مکتب ما شهادت احلی من العسل است؟ جزاکم الله خیرا که آبروی شرف و حریت و انسانیت را خریده اید و اسلام را رو سفید کرده اید.

با تشکر از سایت <<فلسطین و لبنان...>>

ما این قدر بی‏ غیرت نبودیم

اللهمّ وفّقنا لما تحبّ و ترضی

چه بر سر ما آمده است؟ ما را چه شده‏است؟ هنوز خوابیم یا خودمان را به خواب زده‏ایم؟ کبک‏صفتانه سرها را در برف کرده‏ایم یا گرگ‏خویانه این همه جنایت را به نظاره نشسته‏ایم؟ ما این‏قدر بی‏غیرت نبودیم.
گناه با ما چه کرده‏ است؟ گوشمان از فریاد «یا للمسلمین» پر شده ولی چشمانمان را به سادگی بر خرمن اجساد کودکان مظلوم بسته ایم. لقمه‏ی حرام چه بر سر ما آورده است؟ قوه‏ی عاقله‏مان دیگر کار نمی‏کند. واقعیت‏هایی که از مقابلمان می‏گذرد را نمی‏توانیم تجزیه و تحلیل کنیم. دیگر حرمت مال و عرض و نفس مسلم برایمان مفهومی ندارد. «من سمع منادیاً ینادی یا للمسلمین ولم‏یجبه فلیس بمسلم» برایمان بی‏معنی شده است. گویا الفاظی مانند عزت، ظلم ستیزی و غیرت هیچ مفهومی را به ذهنمان متبادر نمی‏کند. ما این‏قدر بی‏غیرت نبودیم.
 چرب و شیرین دنیا چگونه ما را به خود مشغول کرده است؟ دو دستی به زندگی خود چسبیده‏ایم و دست از وظایف اصلی‏مان کشیده‏ایم. به این روزمرّه‏گی ها عادت کرده‏ایم. تماشای روزانه‏ی صحنه‏ی قتل و غارت مسلمانان برایمان به سادگی پی‏گیری مجموعه‏های طنز نود قسمتی شده است. تعلقات پست دنیوی چگونه امانمان را بریده‏ است؟ چرا فقط در کثافات خود می‏لولیم؟ چرا بر نمی‏خیزیم؟ چرا قیام نمی‏کنیم؟ دستانمان اگر بسته است _که نیست_ دهانمان را که نبسته‏اند. فریاد که می‏توانیم بزنیم. چرا نعره نمی‏زنیم؟ چرا خاموشیم؟ چرا گریبان چاک نمی‏زنیم؟ چرا از غصّه دق نمی‏کنیم؟ آیا این همه وحشی‏گری از کندن خلخال از پای دختر یهودی کمتر است؟ آیا نباید در ادعای مسلمانی خود شک کنیم؟ پس چرا نمی‏خروشیم؟ چطور می‏توانیم سر راحت بر بالین بگذاریم در حالی که به چشم خود دیده‏ایم که دشمنان چگونه بر پیکر نیمه‏جان مجروحان فلسطینی تیر خلاص می‏زنند؟ ما این‏قدر بی‏غیرت نبودیم.

ای دانشجو! ای طلبه! برخیز؛ چه جای درنگ است؟ چه وقت استراحت است؟ خودت را به چه سرگرم کرده‏ای؟ به درست؟ به نمازت؟ به مدرک لیسانست؟ به مباحثه‏ات؟ به چه امید به کلاس می‏روی و می‏آیی؟ به چه آرزو در حجره نشسته‏ای؟ با چه هدفی مباحثه می‏کنی؟ با چه نیّتی نماز می‏گذاری؟... اگر این همه را به خیال خودت برای خدمت به اسلام انجام می‏دهی، چشمانت را باز و گوش‏هایت را تیز کن؛ ببین که چه بر سر اسلام می‏آورند و تو در خلوت عارفانه‏ی حجره‏ات نماز شب می‏گذاری! ببین که چگونه بشر و حقوق او را لگدمال می کنند و تو ساده‏لوحانه در قیل و قال مباحثه‏ات در پی اثبات مبانی حقوق بین‏المللی!
عزیزم! برادرم! دشمن مثل من و تو بی‏کار ننشسته است. دیگر فقط کافی است سرت را از لاک خودساخته‏ات بیرون آوری تا او را ببینی. به راستی تو چه کرده‏ای؟ ای طلبه! اگر مولایت که ادّعای سربازی او را داری از تو سوال کند که در برابر این همه ظلم و جنایت چه کرده‏ای چه پاسخی داری؟ آیا خواهی توانست پیش روی او سربلند و با افتخار بایستی و بگویی به وظیفه‏ات عمل کرده‏ای؟ سکوت امروز من و تو مایه‏ی ننگ ابدی و شرم همیشگی‏مان نزد او خواهد شد.
نمی‏گویم درس و بحثت را تعطیل کن؛‏ که می‏گویم خوب درس بخوان و خوب مباحثه کن. اهل تهجّد و مستحبّات هم باش؛ اما واجباتت را هم فراموش نکن. امروز دست به قلم بردن و با سلاح قلم به جهاد برخاستن بر من و تو واجب است. «کونوا للظالم خصماً و للمظلوم عوناً» امروز باید اثبات کنیم که دشمن ظالم و یاور مظلومانیم. امروز روز فریاد است؛ روز قلم است؛ روز امتحان و آزمایش من و توست.
شاید فردا فرصتی برای جبران کم کاری هایمان به دست نیاوریم..

جنایات اسرائیل

بیدادگری یهود

این همه بیدادگری یهود در فلسطین چیست؟؟؟

آیا کسی هست که بدانها جواب دندان شکنی بدهد؟